rok mija, a Tulonu jakoś nie widać, nawet w dalekiej perspektywie twierdza ta się

Posesja Connerów pogrążona była w ciemnościach. Rainie zawsze zapominała zostawić
kolanach dłonie i robiła, co mogła, żeby zachować spokój. – Słyszałam w tle jakieś
Śmiech Quincy’ego sprawił Rainie dziwną satysfakcję. Mogła się założyć, że agent
prokuratora okręgowego w Multnomah; Michael Moore, prawnik; Virgie Lorenz,
– Hej, wygrałem ten motor uczciwie, jak Boga kocham. Nie moja wina, że chłopak nie
– Nie wiem – odparła wreszcie Mary Johnson. – Mamy tyle dzieci...
dwa obozy. Jedni będą woleli jak najszybciej o wszystkim zapomnieć, a drudzy zmobilizują
workowiny mimo wszystko odmotała się, toteż pojawiła się możliwość wykorzystania jeszcze
– Aha. – Sanders zasępił się, ale po chwili znów się ożywił. – To nie ma żadnego
Kupił je w tutce ze starego afisza od dzieciaka,
Mierzei Postnej, a potem w lewo. Jakieś dwie wiorsty. Tylko po co to panu?
wcisnąć. A on cały się tam nie mieści, ten Boży świat. Są w nim kanty, wiele kantów, niektóre
Obserwujemy natomiast niepewność i niepokój wśród ludności, a to już jest nasza sprawa.
czy o widmie pan Aleksy pisze prawdę, ale jest zupełnie jasne, że młody człowiek

najdzie nagła ochota na wizytę.
439
- Z Chasem zatańczyłaś. - Wykręcił mi rękę. Brig się uśmiechnął. - A więc tak z tobą trzeba? - Zacieśnił uścisk. Serce łomotało jej jak szalone. On chciał z nią być. - A co... co z Angie? - Odwróciła się do niego twarzą. Miał dziwny wzrok, jakby był na torturach. - Jej karnet tańców jest już pełen. - Myślałam, że chce być z tobą. Do końca życia. - Poczeka. Zamiast zaprowadzić Cassidy na parkiet, zaciągnął ją za gęste zarośla, do ogródka i wziął ją w ramiona. Czubkiem palca podniósł jej brodę, zaklął, a potem przywarł ustami do jej warg. Smakował tytoniem i wódką. Trzymał ją tak blisko siebie, że czuła kształt jego napiętego i czekającego ciała. Zamknęła oczy i przylgnęła do niego. Całowała się z nim namiętnie. Serce waliło jej jak młotem, nie mogła oddychać, nic nie słyszała i nie była w stanie myśleć. Głęboko w niej obudziło się palące pożądanie. Muzyka ucichła, a cienie wokół nich stały się ciemniejsze. Trzymał ją przy sobie, całował łakomie i przesuwał dłońmi po jej plecach, gładząc jej skórę. Oderwał od niej wargi. W jego oczach znowu pojawiło się cierpienie. Brig dotknął czołem jej czoła i westchnął. - Nie, nie, nie. - Co? - Była oszołomiona i podniecona tym, że ją znalazł, zaciągnął do ogrodu i przytulał, choć pewnie tego nie chciał. Teraz walczył sam z sobą. - Chciałem ci powiedzieć, że to koniec. - Koniec czego? Westchnął ciężko. Spojrzał jej w oczy. Poczuła paraliżujący strach. - Wszystkiego. To, co jest między nami, jest złe. Oboje o tym wiemy. Ty chcesz rzeczy, których nie mogę ci obiecać, a mimo to jestem gotów ci je obiecać. Do diabła, Cass. Nie jestem dla ciebie odpowiedni. Nie powinniśmy nawet o tym rozmawiać. Usiłowała zaprotestować, ale on potrząsnął przecząco głową, zanim zdążyła wydobyć z siebie słowo. - Przestaję pracować dla twojego ojca. Nie! - Ale dlaczego...? - Są pewne rzeczy... - załamał mu się głos. Spojrzał w niebo, po którym bezgłośnie przesuwały się chmury, zasłaniając gwiazdy. - ...rzeczy, których o mnie nie wiesz. Rzeczy, których nie chciałabyś wiedzieć. Rzeczy, które... - Nie obchodzi mnie to. - Mylisz się. - Wiatr poruszył gałęziami nad ich głowami i uniósł szept Briga. W ciemności wyglądał na starszego niż w rzeczywistości. - To mi powiedz i pozwól, żebym sama osądziła. Ale nie chciała wiedzieć. To znaczy nie chciała słuchać ohydnego wyznania o tym, co robił z Angie. O tym, że od tygodni są kochankami, że zabawił się z Cassidy i popełnił wielki błąd. I że ożeni się z jej przyrodnią siostrą. Z przerażeniem uświadomiła sobie, że on się zakochał w Angie. Nie tylko dał się jej uwieść, ale sam się w niej zakochał. Jak wszyscy inni. - Jesteś za młoda, Cass. - A ty się boisz. - Odsunęła się od niego. Czuła się poniżona i upokorzona. Gorące łzy zaczęły ją palić w oczy, a potem popłynęły po policzkach. - Boję się? Czego? - Mnie. - Wbiła kciuk w swoją kruchą klatkę piersiową. Chwycił ją dużymi dłońmi za nadgarstek. Uśmiechnął się sardonicznie, ale nie zaprzeczył. - Chciałem się tylko pożegnać. Poczuła się odrzucona. Jej dziewczęce marzenia prysnęły. Wyszarpnęła rękę z dłoni Briga. - Idź do diabła - powiedziała szeptem, zaskoczona swoją porywczością. Odwróciła się i zniknęła w ciemności. - Wierz mi, że już tam jestem. Słowa Briga pomknęły za nią, ale się nie zatrzymała. Nie słuchała. Myślała tylko o tym, jak przebiec przez ogrody w tych cholernych szpilkach. Dałaby wszystko, żeby cofnąć czas. Żeby nie znać Briga McKenzie, nigdy go nie pocałować i nie być tak głupią, żeby oddać mu serce. 9 Łup!
z niepokojącej w tragiczną.
pozdrowić.
Milla zachichotała.
Przed porwaniem Justina. Milla głośno wypuściła powietrze,
Odchyliła głowę do tyłu, patrząc na feerię ulicznych świateł. Zegar na
Gdybym chociaż wiodła żywot handlarza narkotyków albo
- Złamałem jej prawy kciuk - odparł, rzucając na nią okiem. -
Położył jej walizkę z tyłu, obok swojej wielkiej podniszczonej
tym czasie, leżąc na plecach, wsunął się pod samochód. Milla
373
Diego? Diaz?
- Złamałem jej prawy kciuk - odparł, rzucając na nią okiem. -